پيام
+
هر چه خواهيم،
در اين راهِ دراز،
در اين پيچ و خمِ سرد و سرازيرِ جهان،
تنها نتوان رفت.
دست‌ها،
همچو رودند که دريا خواهند،
همچو شب‌هايي که ماهي طلبند،
همچو پروازي که بي‌باد،
نرسد تا افقِ روشنِ صبح.
راه، تاريک است،
پاي خسته،
دل، تنها،
و صدايي که در اين خلوتِ خاموش،
نرسد تا ديوار.
دست بايد داد،
همچو شاخه به برگ،
همچو مهتاب به شب،
تا که فردا برسد،
تا که خورشيد،
بتابد به اميدِ همگان.
شبگرد تنهايي
03/12/6
هما بانو
دست بايد داد،همچو شاخه به برگ،همچو مهتاب به شب،تا که فردا برسد،تا که خورشيد،بتابد به اميدِ همگان.
هما بانو
چه متنِ زيبايي و تصويري زيباتر....@};-
پيام رهايي
{a h=banoyedashteroya}هما بانو{/a} ممنونم از لطفتون... سلامت باشيد. @};-